സൌന്ദര്യം - ഒരു കൊച്ചു കഥ

ഗൂഗിള്‍ മാപ്പില്‍ നോക്കി നോക്കി ദൂരം കണക്കാക്കി ഒരു ഏകദേശ സ്ഥലത്ത് ട്രെയിന്‍ ഇറങ്ങി.
സീബന്‍ മോര്‍ഗന്‍ വെഗ് 6 . അവിടെയാണ് എത്തേണ്ടത്. റോഡു മുറിച്ചു കടന്നു ഓവര്‍ ബ്രിഡ്ജിന്റെ

അടിയിലൂടെയുള്ള ചെറിയ ടാറിട്ട റോഡിലേക്ക്‌ കയറിയതെ ഉള്ളൂ . അതാ കറുത്ത അക്ഷരത്തില്‍ ഒരു ബോര്‍ഡ്‌ .
ആ ചൂണ്ടു പലക ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .

വഴിയരികില്‍ ഒരു അമ്മൂമ്മ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കൈയിലുള്ള പല നിറത്തിലുള്ള കുപ്പികള്‍ വലിയ പഴ്കുപ്പിഭാണ്ടാരങ്ങളില്‍ ഓരോന്നായി ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം ഇടുന്നു. അതും കടന്നു എത്തിയത് പഴയ കുഗ്രാമത്തിലെ കെട്ടിടടങ്ങള്‍ പോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം കെട്ടിടങ്ങളുടെ മുന്നിലാണ്. സീബന്‍ മോര്‍ഗന്‍ വെഗ് . ഞാന്‍ പിന്നെയും തിരഞ്ഞു . അതാ അങ്ങ് ദൂരെ ഒരു വലിയ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്നില്‍ പത്തു എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു . നാല്, ആറ്, പത്തു .....ആ കൂറ്റന്‍ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്നില്‍ എത്തി പരുങ്ങി നിന്നു.ആറാം നമ്പര്‍ കെട്ടിടതിലെക്കാന് എനിക്ക് പോകേണ്ടത് . ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കാമെന്നു വച്ചാല്‍  അടുത്തെങ്ങും ആരുമില്ല. അടുത്തുള്ള റെയില്‍വേ പാലത്തിലൂടെ ഒരു വണ്ടി ശബ്ദം താഴ്ത്തി കടന്നു പോയി. കൂറ്റന്‍ കെട്ടിടത്തില്‍ പല പരസ്യങ്ങളുടെ പോസ്ടരുകള്‍ പതിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ഇടയിലായി ആറാം നമ്പര്‍ കെട്ടിടതിലെക്കുള്ള ചൂണ്ടു പോസ്റര്‍ .

കെട്ടിടത്തിന്റെ വലിയ അകതലത്തിലും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . വയലിന്‍ നിര്‍മിക്കുന്ന സ്ത്രീയുടെ പേര് പ്രധാന വാതിലിനടുത്ത് എഴുതി കണ്ടു . നാലാമത്തെ നില . വിശാലമായ ഗോവണികള്‍ കയറുമ്പോള്‍ കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കിതപ്പ് മാറ്റാന്‍ ഇടയ്ക്കു നിന്നു . ചുമരില്‍ ചില നവീന രീതിയിലുള്ള ചിത്രങ്ങള്‍ . ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല .

നേരത്തെ വിളിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് വയലിന്‍ സ്ത്രീ വാതിലിനു സമീപം തന്നെ കത്ത് നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവര്‍ ഹൃദ്യമായി സ്വാഗതം ചെയ്തു. വെള്ളയില്‍ വരയുള്ള ഷര്‍ട്ടും അതിന്റെ കൂടെ ചെളിയധികം പുരളാത്ത ആപ്രനും  അവര്‍ ധരിച്ചിരുന്നു. മുടി തൊപ്പി പോലെ തോന്നിക്കും വിധം വെട്ടി നിരത്തിയിരുന്നു. ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ആ മുടിയും കൂടെ ഇളകി. സ്ത്രീ എന്നെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു. ഇടനാഴിയു‌ടെ അകത്തേക്ക് . ആദ്യം ചെന്നത് ഒരു വീടിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ചെറിയ അടുക്കളയിലാണ് . കാപ്പിയും മറ്റും ഉണ്ടാക്കാനുള്ള ഒരു കൊച്ചു സ്ഥലം . ഇടനാഴിയില്‍ വച്ചു അവരെന്നോട് കുശലം പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു .

-ഒരു പാട് ബുദ്ധിമുട്ടിയോ ഈ സ്ഥലം കണ്ടുപിടിക്ക്കാന്‍ ..

ഞാന്‍ കിതച്ചു കൊണ്ട് 'അതെ പക്ഷെ സാരമില്ല' എന്ന് പറഞ്ഞതു .

അപ്പോഴേക്കും വയലില്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്ന മുറിയില്‍ എത്തിയിരുന്നു . മുറിയില്‍ നിറയെ അതുണ്ടാക്കാനുള്ള അവശ്യ
വസ്തുക്കള്‍ . കുട്ടികള്‍ക്കുള്ള ചെറിയ വയലിനുകള്‍ ചുമരില്‍ തൂക്കിയിട്ടുണ്ട്‌ . മുറിയില്‍ മരചീളുകളുടെയും ചായത്തിന്റെയും നേരിയ വാസന . മൂലക്കുള്ള ഒരു ഉയര്‍ന്ന മേശമേല്‍ എനിക്കുള്ള വയലില്‍ . അവര്‍ അതു തുറന്നു കാട്ടി അതിന്റെ ഗുണഗണങ്ങള്‍ വര്‍ണിച്ചു.ഞാന്‍ ഓരോന്നിന്റെയും വിലനിലവാരപട്ടിക ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കി . പൊതുവേ നല്ല കാശു കൊടുക്കണം . പക്ഷെ എനിക്ക് പഠിച്ചേ തീരൂ ....

അവര്‍ ശ്രദ്ധാപൂര്‍വ്വം ആ വയലിന്‍ കേസ് എന്നെയേല്‍പ്പിച്ചു . അതുമായി നീങ്ങുമ്പോള്‍ അവര്‍ എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചു . പെട്ടെന്ന് നന്നായി പഠിക്കാന്‍ സാധിക്കട്ടെ . അടുത്തിടെ പെട്ടെന്ന് പ്രസസ്തനായ ഒരു വയലിനിസ്ടിന്റെ കാര്യം ഞാന്‍ അവരോടു പറഞ്ഞു.

-ചിലപ്പോ ഞാനും അയളെപ്പോലെ ആയാലോ . മൂപ്പര് വയലിന്‍ പഠിച്ചു തുടങ്ങിയത് പത്തിരുപതു വയസ്സ്  കഴിഞ്ഞാണ്‌ . ഇപ്പൊ ആല്‍ബങ്ങള്‍ ഇറക്കുന്നു . കണ്സെര്ട്ടുകള്‍ നടത്തുന്നു ..അങ്ങനെ ഞാനും ..

- അതാരാ അങ്ങിനെ ഒരാള്‍ ?..വയലിന്‍ സ്ത്രീക്ക് കൌതുകം .

-പേര് ഞാന്‍ മറന്നു പോയി . പക്ഷെ എനിക്കാതെ ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്‌ അദ്ദേഹം വളരെ സുന്ദരനാണ് എന്നാണ് .

-സുന്ദരന്‍ ....ഹും ...

-അതെ എനിക്കാതെ ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്‌ അദ്ദേഹം സുന്ദരന്‍ ആണെന്നാണ് . ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു .

ഇടനാഴിയിലൂടെ എന്നെ യാത്രയാക്കാന്‍ കൂടെ വരുമ്പോള്‍ സ്ത്രീ വീണ്ടും ചോദിച്ചു .

-അപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ സുന്ദരന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ സുന്ദരി എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ..എങ്ങിനെയാണ്‌ ..?

തെല്ലും ആലോചിക്കാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു .

-നിങ്ങള്‍ വളരെ സുന്ദരിയാണ് .

സ്ത്രീ പൊട്ടി പൊട്ടി ചിരിച്ചു .

യാത്ര പറയുമ്പോള്‍ അവരുടെ കവിളുകള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് ചുവന്നിരുന്നു.......