അച്ചമ്മ

ഇന്നലെ എന്തോരാളായിരുന്നു. എല്ലാരും ഉണ്ടാരുന്നു. വല്യംമേം അമ്മേം ഇളയമ്മമാരും പിന്നെ വല്യച്ചന്മാര്‍, ഇളയച്ചന്മാര്‍...കുറെ കുട്ട്യോള്‍..നിറയെ എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി. കൂടെ അച്ചമ്മെം ഉണ്ടാരുന്നു (പക്ഷെ അച്ചമ്മ മരിച്ചിട്ട് ഏതാണ്ട് 19 വര്‍ഷമായി) പാല് കാച്ചലിന് വന്നതാ എല്ലാരും. അച്ചമ്മയാണ് പാല് കാച്ചുന്നത്. പതിവ് ചിട്ട പ്രകാരം പാല് കാച്ചി , പക്ഷെ പാല് തിളച്ചു പൊങ്ങുമ്പോള്‍ അതില്‍ കുറെ വെളുത്ത ബ്രെഡ്‌ കഷ്ണങ്ങള്‍ ഇട്ടു കോരിയെടുത്തു.
ഞാന്‍ 'അയ്യേ എന്തിനാ അച്ചമ്മേ ഇതു' എന്ന് ചോദിച്ചു..
അച്ചമ്മ പറഞ്ഞു, ഒക്കെ കുട്ട്യോള്‍ക്ക്..എന്നിട്ട് എനിക്കൊരെണ്ണം എടുത്തു തന്നു. ഞാനിതു വരെ തിന്ന ഒന്നിനും അത്രേം രുചി ഇല്ലായിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് തേനുറുന്ന രുചി. പിന്നെ എല്ലാരും കുട്ടികളുടെ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു അച്ചമ്മ അമ്മയെപ്പറ്റി പറഞ്ഞു
'ഹ്മ്മ പണ്ട് ഇവളുടെ കുട്ടികളെ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് തൊട്ടാ മതി ഇവക്കു പിടിക്കില്ല നല്ലോണം പറയും'.
അമ്മ നോക്കി ചിരിച്ചു. അങ്ങനെ പലതും പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു നേരം പോക്കി....പക്ഷെ, പിടി കിട്ടാത്തത് , എന്തിനാ മരിച്ചവര്‍ തിരിച്ചു വരുന്നത് ? അതും ഇത്രേം വര്ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു ? സ്വപ്നത്തിലാണെങ്കില്‍ കൂടി...

അച്ചമ്മ അങ്ങനെയാണ് , ചിലപ്പോള്‍ സ്നേഹം കൊണ്ട് പൊതിയും, ചിലപ്പോള്‍ വഴക്ക് പറഞ്ഞു ഓടിക്കും. അച്ചമ്മയെപ്പറ്റിയുള്ള മധുരമായ ഓര്‍മ്മകളില്‍ ഏറ്റവും മധുരമുള്ളതു സ്കൂള്‍ അവധി ദിവസങ്ങില്‍ തറവാട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ അച്ചമ്മ ഞങ്ങള്‍ക്കായി സൂക്ഷിച്ചു വച്ച ചക്കയപ്പം, തേനുരുന്ന പഴുത്ത മാങ്ങകളും ഒക്കെയാണ്. വേനലവധിക്കാലത്തും മറ്റു അവധി ദിവസങ്ങിലും എടത്തില്‍ ഞാനും അച്ഛമ്മയുടെ മറ്റു ചെറുമക്കളും ഉണ്ടാകും. ഞങ്ങള്‍ക്ക് തരാന്‍ അച്ചമ്മ പഴുത്ത മാങ്ങകള്‍ ഭരണികളില്‍ ഇട്ടു വച്ചിരിക്കും. എടത്തില്‍ കേറിയ ഉടനെ ' അച്ചമ്മേ മാങ്ങാ ഇല്ലേ' എന്നാ ഞങ്ങള്‍ ചോദിക്കുക.

വിശാലമായ ഒരു പറമ്പിനു നടുവില്‍ ആയിരുന്നു എടം എന്ന് പറയുന്ന അച്ഛന്റെ തറവാട്. (ആ പേരിനു കാരണമൊന്നും ആര്‍ക്കും അറിയില്ല. ഏടത്ത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള മറ്റു വീടുകളെ കേക്കേടം (കിഴക്കേടം), പടിഞ്ഞാറെടം എന്നൊക്കെ വിളിച്ചിരുന്നു) അതിനു മുന്നില്‍ നീണ്ടു കിടക്കുന്ന വയലുകള്‍. വയലുകളെ രണ്ടായി പകുത്തു കൊണ്ട് കൈതകള്‍ പൂക്കുന്ന ഒരു തോട്. തോടിനപ്പുറത്തു ഒരു കാവും. കാവെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ചെറുതൊന്നുമല്ല. കുറച്ചു വലുത് തന്നെയാണ് . കൂടാതെ അതു മുഴുവന്‍ കാടാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് ആരാധനയോ, പൂജകളോ ഇല്ല. സങ്ക്രാന്തിക്കും വിഷുവിനുമൊക്കെ നാട്ടുകാര്‍ പോകും. വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ മൈക്കില്‍ പാട്ട് വയ്ക്കും. അവിടുത്തെ ഓരോ വള്ളികളുടെയും വണ്ണം ഏതാണ്ട് ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ അത്രേം വരും. കാവിനു തൊട്ടടുത്ത്‌ തന്നെയാണ് ഞാന്‍ യു പി വരെ പഠിച്ചിരുന്ന സ്കൂളും അതിന്റെ വിശാലമായ മൈതാനവും. മൈതാനത്തിന്റെ അറ്റത് നന്നായി തേച്ചു കെട്ടിയ ഒരു കിണര്‍. കിണറിനടുത്ത് കഞ്ഞിയൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു ക്വട്ടെര്സ്. സ്കൂളിനു മുന്നില്‍ അസംബ്ലി കൂടുന്നതിനടുത്തു ഒരു മാവുണ്ട്, 'കുടമാവ്‌'. കുട പോലെ തന്നെ.
ഇത്രയും കാഴ്ചകള്‍ തറവാട്ട്‌ മുറ്റത്ത്‌ നിന്നു നോക്കിയാല്‍ കാണാം.

മൂവാണ്ടന്‍, മല്‍ഗോവ, പുളിയന്‍ മാങ്ങ,നമ്പ്യാര്‍ മാങ്ങ എന്ന് തുടങ്ങി ഒട്ടുമിക്കവാറും എല്ലാ മാങ്ങകളും അവിടെ അന്നുണ്ടായിരുന്നു. തറവാട്ടിന്റെ തെക്ക് ഭാഗത്ത്‌ ഒരു 'തൊണ്ടന്‍' മാവുണ്ടായിരുന്നു. തൊണ്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കാന്‍ കാരണം അതു കുറെ വയസ്സായ ഒരു മാവാണ്. മാങ്ങയൊന്നും കിട്ടില്ല. ഊഞ്ഞാലുകള്‍ സ്ഥിരമായി ആ മാവില്‍ കെട്ടാറുള്ളത് കൊണ്ട് അതിനെ ഊഞ്ഞാല്‍ മാവു എന്നും വിളിച്ചു.

അച്ഛമ്മയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍, അച്ചമ്മ വയ്ക്കുന്ന അല്ലെങ്കില്‍ എടത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന കറികള്‍ക്കെല്ലാം പ്രത്യേക സ്വാദായിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് മാങ്ങ കൂട്ടാന്‍, മാങ്ങ പിരക്ക്, ചക്ക മോളീഷ്യം. അതിപ്പോഴും നാവില്‍ ഉള്ളത് പോലെ.

തറവാടിന്റെ പുറകു വശം കുന്നാണ്‌ , അതിനെ വല്യടം പറമ്പ് എന്ന് പറയും. അതു ആത്മാക്കളുടെ മാത്രം കേന്ദ്രം.
അന്നൊരു ദിവസം... വല്യടം പറമ്പില്‍ വിറകിനായി ഒരു മരം വെട്ടിയിരുന്നു. കുറെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഉണ്ട് വിറകു കടത്താന്‍. മേല്‍നോട്ടം വഹിക്കുന്നത് അച്ചമ്മ.എല്ലാരും തലയില്‍ 'തെരിയ' വച്ചു വിറകു കടത്തുന്ന കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്കും ഒരു പൂതി. അങ്ങനെ അച്ഛമ്മയോട്‌ കുത്തി കുത്തി ചോദിച്ചു ഞാനും പെണ്ണുങ്ങളുടെ കൂടെ കൂടി. ചെറിയ കൊള്ളികള്‍ തെരിയയില്‍ വച്ചു ഞാനും കടത്തു തുടങ്ങി. ഒരു വീട് കടന്നു വേണം ഇടത്തില്‍ എത്താന്‍. എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങളും അവരുടെ മുറ്റത്ത്‌ കൂടി പോകാതെ, മുറ്റത്തിന് താഴെയുള്ള വഴിയിലൂടെയാണ് പോകുന്നത്. മുറ്റത്തൂടെ പോയാലാണ് കൂടുതല്‍ എളുപ്പം. ഞാന്‍ എളുപ്പപ്പണി നോക്കി മുറ്റത്തു കൂടി കടത്തു തുടങ്ങി. രണ്ടാമത്തെ കടത്തിന് ആ വീട്ടില്‍ നിന്നു അവിടത്തെ ദെച്ചുഅച്ചമ്മ ഇറങ്ങി വന്നു,

'നിന്നോടാരാ പറഞ്ഞെ ഇലൂടെ വിറകു കടത്താന്‍..' ..പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ...ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.

ഞാന്‍ തലയിലെ ഒറ്റക്കൊളിയും ഇട്ട് ഓടടാ ഓട്ടം. എന്നാലും ഒന്ന് മുറ്റത്തൂടെ വിറകു കൊണ്ടോയെനു ഇത്രേം ചീത്ത പറയണോ. ഞാന്‍ അച്ഛമ്മയോട്‌ ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞു. അച്ഛമ്മക്കും ദേഷ്യം വന്നു.

'എന്താ ..അന്റെ കുട്ടി ഒന്ന് ഇലൂടെ പോയെന് നീ ഇത്രേം പറയണോ ദെചൂ ..'

അങ്ങനെ തുടങ്ങി അതൊരു മുട്ടന്‍ വഴക്കില്‍ കലാശിച്ചു. കുറെ കഴിഞ്ഞാണ് സംഭവം എനിക്ക് പിടി കിട്ടിയത്. ഞാന്‍ വിറകു കടത്തിയത് വടക്ക് നിന്നു തെക്കോട്ടായിരുന്നത്രേ. തെക്കോട്ട്‌ വിറകു കൊണ്ട് പോകരുത് പോലും..

പിന്നൊരു മഴക്കാലം. മഴ തകര്‍ത്തു പെയ്യുന്നുണ്ട്. രാവിലെ എടത്തിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ മഴയില്ലായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് കുടയും എടുത്തില്ല. ഉച്ചയ്ക്ക് വെള്ളരിക്ക പുളിങ്കറിയൊക്കെ കൂട്ടി ചോറുണ്ടു.
കളിയ്ക്കാന്‍ ഇന്നാരുമില്ല. മഴയത്ത് സര്‍ക്കീട്ടും നടക്കില്ല. അതു കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ പോയി പഴേ പൂമ്പാറ്റയോ മറ്റോ വായിക്കാം.

' അച്ചമ്മേ ഒരു കുട തര്വോ ?'
'ഇപ്പൊ പോണ്ട, മഴ കയിഞ്ഞിട്ട്‌ പോകാം. ഈടയാണെങ്കില്‍ ഒരു കുടയെ ഉള്ളൂ. അതെനക്ക് വേണ്ടേ? '
'ഉം ..വെറുതെ പറയുന്നതാ. ഞാന്‍ കുട എട്യെങ്കിലും കൊണ്ടോയി കളയുന്നു പേടിച്ചിട്ടല്ലേ..എനിക്കറിയാം '
'നിന്നോടല്ലേ പറഞ്ഞെ..അട എട്യെലും മിണ്ടാണ്ട്‌ ഇരുന്നാട്ടെ..'

കുറെ കെഞ്ചി നോക്കി. കാര്യണ്ടായില്ല. എനിക്ക് നല്ല സങ്കടോം വാശീം ഒക്കെ കൊമ്പ് കോര്‍ത്ത്‌ വന്നു. പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല. അച്ചമ്മ അകത്തു പോയ നേരത്ത്, എടുത്തു പെയ്യുന്ന ആ മഴയത്ത് ഇറങ്ങി ഒറ്റ നടത്തം. കൈയും വീശി, വരമ്പത്തൂടെ ഒറ്റയ്ക്ക്. വീട്ടില്‍ അങ്ങനെ വന്നു കേറാന്‍ ധൈര്യം ഉണ്ടായില്ല. ഇങ്ങനെ മഴേം നനഞ്ഞു വന്നതിനു അമ്മയുടെ കയ്യീന്ന് കണക്കിന് കിട്ടും. അതുകൊണ്ട് കൊച്ചു വിറകു പുരയില്‍ കേറി ഉടുപ്പൊക്കെ പിഴിഞ്ഞ് അതു കൊണ്ട് തലയും തോര്‍ത്തി. ഇടയ്ക്കു അമ്മ കാണാതെ എങ്ങനെയോ വീട്ടില്‍ കേറിപ്പറ്റി....

ആ മഴ ഇന്നും പെയ്യുന്നു. ഓര്‍മകളില്‍. മഴയുടെ കൂടെ അച്ഛമ്മയും.

ആ നാട് വിട്ടിട്ടു ഏറെക്കാലമായി.നാടിന്‍റെ മാറ്റങ്ങള്‍ അറിയില്ല. മനപ്പുര്‍വ്വം ആ യാത്രകള്‍ ഒഴിവാക്കി, ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ മായാതിരിക്കാന്‍. എനിക്കറിയാം ഞാന്‍ അന്ന് കണ്ട്‌ ജീവിച്ച നാടായിരിക്കില്ല അതിന്നു എന്ന് .

പക്ഷെ, ഒരു തിരിച്ചു പോക്കുണ്ടെങ്കില്‍ എന്നെ അതിനു പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ആ നാടിന്റെ ഓര്‍മ്മകളാണ്.

രാത്രിയില്‍ അടച്ചിട്ട ജനവാതിലില്‍ കൂടി ഒഴുകിയെത്തുന്ന, ഞാനെന്നും കേള്‍ക്കുന്ന പേരറിയാത്ത ആ ഈണം കാവിലെ സന്ധ്യ നേരത്തുള്ള പാട്ടുകളുടെ ഈണമായിരുന്നു.

ചില മഴ പെയ്യുന്ന സായന്തനങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന എങ്ങു നിന്നോ വരുന്ന ആ മണം കാവിലെ കെട്ടടങ്ങുന്ന, മണ്‍ ചിരാതിനോട് ഒട്ടിയ തിരിയുടെ നേര്‍ത്ത മണമായിരുന്നു.

ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്ന ചെണ്ടകൊട്ടിന്റെ ശബ്ദം, ഗ്രാമത്തിന്റെ അതിര്‍ത്തിയില്‍ രാത്രിയില്‍ തുള്ളുന്ന പൊട്ടന്‍ തെയ്യത്തിന്റെ പതിഞ്ഞ പാട്ടും ചെണ്ടയുടെ നേര്‍ത്ത അലച്ചിലും ആയിരുന്നു.

ഞാന്‍ കാണുന്ന ഓരോ മഴക്കും ആ ഗ്രാമത്തിന്റെ മുഖമായിരുന്നു !!

********

(എന്താണ് എഴുതിയതെന്നു എനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല. ഏത് വിഭാഗത്തില്‍ പെടുത്താം എന്നും വല്യ നിശ്ചയം ഇല്ല..)